Mijn laatste dienst in Suriname

Aan alles komt een eind. Op 8 mei 2022 heb ik in Para in onze mooie bescheiden kinderrijke kerk aan de Kennedyweg 22 te Onverwacht mijn laatste dienst gehouden en dat was een geweldige dienst om nooit te vergeten. In de dienst zijn 4 mensen gedoopt bij ons mooie doopvont. Natuurlijk lazen ze eerst hun zelf geschreven geloofsbelijdenis voor. De eerste die gedoopt werd was David Maasie, hij is de kunstenaar die het doopvont gemaakt heeft en nu wilde hij echt gedoopt worden. Hij sprak zijn belijdenis in het Surinaams uit. Na hem werd Vincent Adipi gedoopt. Hij zal mij opvolgen. Vincent was al als baby gedoopt, maar hij wilde ervaren wat het betekent, als je als volwassene gedoopt wordt en hij heeft het beleefd, hij werd helemaal blij van binnen. En zo is hij nu een echte wederdoper. Na hem werd Soraja Brown gedoopt en tenslotte Raoul Konoe. Ieder had een hele bijzondere en persoonlijke belijdenis en iedere doop was puur en speciaal.

In de dienst heeft ook onze dansgroep twee keer gedanst. Het was een wat meditatievere dans en later een fleurige wervelende dans vol enthousiaste. Het was kleurrijk en feestelijk. En aan het eind van de dienst zongen we 'A de wan bigi sani fu dini Masra. Waka in a leti fu Masra'. (Het is wat groots om God te dienen. Wandel in het licht van de Heer) en tijdens dat lied stonden de dopelingen vooraan in het midden en alle kinderen liepen zingen om hen heen en zo werd het feest compleet.

Er was een kussen waarop de dopelingen knielden voor hun doop. En dat kussen hebben we daarna iets anders neergelegd in verband met de bevestiging van mijn opvolger. Eerst heb ik hem toegesproken over zijn roeping naar aanleiding van wat hij mij verteld had en daarna heb ik voorgelezen uit het oude kanselboek van de doopsgezinde broederschap over de verantwoordelijkheden van een predikant. Daarna heb ik hem 2 vragen gesteld: allereerst de vraag over het dienen van de gemeente en daarna de vraag van de geheimhouding. Want tenslotte kennen ook wij het beroepsgeheim. En daarna heb ik hem laten knielen. Ik was gedachtig aan hoe mijn vader mij ooit bevestigd had als predikant en daarom knielde ik ook eerst met hem om God om zijn leiding en zegen te vragen. Dat had mijn vader ook bij mij gedaan. En daarna stond ik op en heb ik Vincent Adipi bevestigd als voorganger daarbij gebruik makend van het oude kanselboek. En zo was voor mij de cirkel rond. Vincent neemt mijn taak in de gemeente over en ik mag loslaten en vertrouwen. En ik heb veel vertrouwen in hem en natuurlijk in de Allerhoogste, die de uiteindelijke leiding heeft.

Ik had al veel langer het plan om naar Nederland te gaan en ik had al vanaf november 2021 een ticket geboekt, maar ik heb de reis naar Nederland steeds verzet, allereerst omdat mijn werk in Suriname nog niet klaar was, maar ook omdat ik nog geen teken van de Heer had gehad, dat ik mocht gaan. Bij de meeste grote beslissingen in mijn leven krijg ik als teken een regenboog, maar misschien al een jaar lang had ik nooit een regenboog gezien. In de nacht na die doop en bevestiging kreeg ik een droom en daarin zag ik een regenboog en een stem zei, dat dit de regenboog was, waarom ik gevraagd had. En toen wist ik, dat ik mocht gaan. En een paar dagen daarna gebeurde het wonder, dat mijn zoon een ander (veel kleiner) huis vond en dat ik met een gerust hart mijn reis kon plannen. En op 26 mei 2022 ben ik op het vliegtuig gestapt en op 27 mei kwam ik in Nederland aan. Ook in die reisdag zat een symbool, want op 26 mei 2012 was ik naar Suriname vertrokken. Dus ik heb daar precies 10 jaar gewerkt en gediend of beter gezegd liefde gedeeld en ontvangen.

En nu komen er geen reisverslagen meer, maar ik ga wel schrijven. Ik ben van plan ongeveer 12 boeken te publiceren, dus voor wie nog wat van mij wil lezen, zal er genoeg leeskost zijn. Ik ga nu een andere tijd tegemoet. Ik vind dat wel moeilijk, want ik laat in Suriname ook vele mensen en kinderen van wie ik houd achter, maar ik blijf met hen verbonden en gelukkig kan dat met de moderne media. Ik blijf ook verbonden met de doopsgezinde gemeente daar en met de stichting veelkleurige kansen Suriname, die verder geleid zal worden door een team van fantastische mensen. Het werk gaat door en de lieve Vader boven blijft inspireren zowel ginds als hier en het geloof en de hoop zullen ons voortstuwen en de liefde zal overwinnen.

Wonderen en veranderingen!

Het is al weer een hele tijd geleden, dat ik een reisverslag schreef en binnenkort zullen mijn reisverslagen uit Suriname stoppen, omdat ik binnenkort weer naar Nederland terug zal reizen. Ik heb nu bijna 10 jaar weer in Suriname gewoond en best veel gedaan en nu wil ik rustiger aandoen en daarom ben ik druk bezig met mijn taken hier te verminderen en over te dragen aan anderen. Maar De afgelopen maanden waren ook wonderlijk en vol wonderen.

Ik vond al een tijd de taak, die ik had te veel en overwoog al een tijdje om naar Nederland terug te gaan, maar ik wilde ook graag, dat de projecten die ik had opgezet voortgang zouden vinden. En tegelijk zocht ik naar een bevestiging van boven, dat ik weg zou mogen gaan. In de fagelopen maanden is er veel gebeurd; voor de meeste kinderen die bij mij woonden is er een goede plek gevonden. Het bestuur van de Stichting Veelkleurige Kansen is uitgebreid met een aantal gemotiveerde nieuwe bestuursleden. En de bestuursleden zijn bezig de meeste taken van mij over te nemen. Bovendien hebben wij wat giften gekregen, zodat nu na de coronacrisis verschillende projecten voortgang kunnen vinden of opnieuw kunnen worden opgestart.

Maar ik had niet alleen te maken met de kinderen en de projecten van de stichting, ook met de doopsgezinde gemeente die wij hier hebben gestart en dat leek in eerste instantie zorgelijk, want het gebouw waarin ik woon is een huurhuis en we hielden de kerkdiensten ook op de waranda van het huurhuis. Verder vroeg ik mij af, wie mij zou kunnen opvolgen. Eerst was er een huiswerkbegeleidster, die ook een evangelistencursus had gevolgd, die mij vroeg of zij de gemeente kon overnemen. En dat zette mij aan het denken, maar ik vroeg mij af hoe dat zou kunnen, want het huurhuis waar ik woon, wordt straks aan andere mensen verhuurd.

Maar de mensen van de gemeente wilden wel doorgaan en we hebben gebeden en we kregen antwoord. Opeens was er een stukje grond waarop wij onze kerk zouden kunnen bouwen en al eerder hadden wij geld gekregen van een doopsgezinde gemeente in Nederland, die was opgeheven. We hadden net genoeg geld voor de bouw van een kerkgebouw, maar de evangeliste die mij wou opvolgen kreeg een baan als onderwijzeres in het binnenland. Maar opeens was er een theologiestudent, die een intermezzo had gehad bij zijn studie, maar die de studie nu weer oppakte en die de kerk wel wilde bouwen en die zijn theologische studie wilde vervolgen. En zo is het gegaan.

Dus met hulp van boven gaan de meeste projecten van de Stichting veelkleurige Kansen Suriname door en met hulp van boven is er een bescheiden eenvoudige kerk gebouwd. We kregen ook nog een gift voor het interieur en daarmee zijn door onze theologisch student die ook meubelmaker is eenvoudige kerkbanken gemaakt. En nu houden we elke zondag dienst in de nieuwe kerk. De eerste diensten in de kerk deed ik samen met mijn opvolger, maar nu laat ik hem steeds meer doen en ben ik meer luisterend en adviserend aanwezig. het werk van de heer gaat door en we hebben een enthousiaste jonge gemeente met veel kinderen, maar kinderen hebben de toekomst.

Het is eigenlijk wonderlijk om te zien, hoe er duidelijk een grote Werkgever is, die alles leidt en die voor alles een plan heeft, zodat alle dingen waarmee ik een begin heb gemaakt nu verder gaan met anderen. Niets gebeurt zomaar, maar alles maakt deel uit van het Grote Plan.

We doen het niet voor niets

War mensen zijn, daar is nood en dan is het goed, wanneer je iets voor anderen mag betekenen. Er zijn al weer een paar maand voorbijgegaan en in huis zijn er steeds veranderingen. Een paar mensen in nood zijn weer weg en twee kinderen in nood zijn weer gekomen. Op dit moment hebben wij vijf kinderen in huis variërend qua leeftijd. De oudste is 18 en haar dochtertje verblijft tijdelijk weer bij de familie van de vader, want zij wil eerst goede cijfers halen op haar proefwerken en dan haalt ze in de vakantie haar dochtertje weer op. De een na oudste is 16 jaar, de middelste is juist 13 jaar geworden en die verjaardag hebben wij natuurlijk gevierd. En de jongste twee zijn 10 en 7 jaar oud. En hoewel er nog steeds veel besmettingen zijn in het land en er dagelijks mensen aan de Covid 19 overlijden, gaan de drie jongsten en de oudste weer naar school, niet elke dag, maar toch. En dat betekent voor mijn zoon elke ochtend vroeg opstaan (6 uur) om de kinderen te wekken, want voor 7 uur komt de schoolbus langs. Gelukkig hoef ik dat niet te doen, want dat kan ik niet meer. De oudste zit in de 3de klas van de avond-MULO en die vertrekt pas 's middags naar school.

De kerkdiensten mochten een tijd lang niet meer, maar nu mag het weer wel, dus aanstaande zondag hopen wij een dienst te houden en aangezien ook enkele meisjes dansles hebben gehad, hoop ik, dat 2 van hen zondag kunnen optreden. Bij de kerkdienst komen veel kleine kinderen en daarom zet ik soms mijn schildersezel neer met een schilderij erop als illustratie van een verhaal.

Bij de verjaardag van onze middelste hadden we geen bezoek, want het is nog steeds coronatijd, maar zij kreeg een mooi cadeau en we hadden patat en er is een lekkere cake gebakken, we hadden ook nog ijs en al waren er geen gasten van buiten, het was toch een echte verjaardag.

Ondertussen ben ik nog steeds druk aan het schrijven, alleen het echt publiceren lukt niet zo snel als ik zou willen, maar alles heeft zijn tijd. En het zal wel goed komen.

Als je rustig aan wilt doen...

In de afgelopen maanden liep ik duidelijk tegen mijn eigen grenzen aan. Ik voel nu toch echt, dat ik ouder word en minder kan. Daarom had ik in maart besloten om wat rustiger aan te doen. We hadden oorspronkelijk nog 6 kinderen in huis, maar wel veel drukte van de huiswerkbegeleiding en andere activiteiten, maar ik merkte met name, dat de zorg voor de jongste kinderen voor mij te zwaar werd. En in maart werd het huis even leger, omdat de jongste twee kinderen verhuisden naar een kinderhuis en twee anderen nu ook een andere richting opgingen en weer bij hun familie konden wonen. Echter van een leeg huis is nog steeds geen sprake. Als je werkt voor de Heer, kunnen er misschien veranderingen komen en laten we zeggen: de Heer weet als geen ander wat je wel of niet kunt. Maar dat betekent niet dat jij bepaalt hoe je leven eruit ziet. Dat wordt blijkbaar toch van hogerhand geregend.

Okay, ik wilde rustiger aandoen en dat mocht tot een bepaalde grens. Maar de Heer bepaalt wie jou nodig heeft. En dus vlak nadat het huis wat leger was, werd er een beroep op ons gedaan door een tienermoeder, die nergens een plek had om te wonen met haar kleintje. En dus kwam zij bij ons. Er was ook een jonge vrouw wier leven in gevaar was, omdat iemand haar letterlijk probeerde te doden. Ook zij verbleef twee periodes een aantal dagen bij ons, eenmaal met haar kinderen en een andere keer alleen. En ik weet niet wanneer zij weer een beroep op ons doet, haar problemen zijn nog niet opgelost, maar zij is tijdelijk bij een tante, die net haar man verloren heeft en die haar steun nodig heeft. Zo helpt de een de ander, en dat is goed. En er was nog een meisje in een levensbedreigende situatie, die een beroep op ons deed. Dus het werk gaat gewoon door, misschien anders, maar het is nog steeds duidelijk waarvoor we het doen. We zijn blijkbaar hier nog nodig.

En eigenlijk is het mooi om dit te kunnen doen, te mogen doen, er zijn voor jongere in nood. Het werk gaat door. En daarnaast moest ik ook nog een begrafenis leiden van een jongeman van 30 jaar. En er zijn veel noodvragen van jonge mensen met problemen, die hulp nodig hebben. En noodvragen uit Nieuw Nickerie, waar een jonge vader een ongeluk kreeg en een tijd in het ziekenhuis lag. Niet alleen hij, maar ook zijn gezin had steun nodig.

Een tijd lang waren er in Suriname wat minder besmettingen en daardoor konden wij diverse kerkdiensten houden en daar kwamen met name vele kinderen, want daaruit bestaat onze gemeente vooral uit kinderen. Zo hebben wij bij voorbeeld op witte donderdag een prachtige maaltijd - Avondmaal dienst gehouden en een speciale paasdienst waar ook alle aanwezigen een broodje kregen met ei. We genoten ervan, dat diensten houden weer kon, maar jammer genoeg is het nu weer anders en zijn kerkdiensten weer niet meer mogelijk. Ik houd nu tijdelijk alleen maar eenvoudige gebedsdiensten met de kinderen en tijdelijke gasten die bij mij wonen, want er zijn altijd redenen genoeg om voor te bidden.

Ondertussen zijn er hier in Suriname juist heel veel covid-19 besmettingen en daardoor zit iedereen veel thuis. In dat verband hoop ik nog deze maand een boek uit te geven onder de titel 'Apart en toch verbonden' met het ISBN nummer 978-94-6406-525-1. Het is een boek met verhalen, gedichten, overpeinzingen, gebeden en tekeningen, geschikt voor gezinnen en mensen alleen voor in en na de coronatijd. Want doordat het wat rustiger in huis wordt, kan ik wel schrijven. In het boek staan bovendien niet alleen tekeningen van mij, maar ook van een aantal kinderen als illustratie.

Dus eigenlijk hebben we een heel gevuld leven en vervelen wij ons nooit. En ik ben dankbaar, dat ik dit nog kan doen. Hoe ingewikkelder de tijden zijn, hoe meer uitdagingen er zijn en we hebben een Vader, die erop rekent, dat wij proberen er iets goeds van te maken en dat geldt ook voor jullie. Ik wens jullie veel inspiratie, moed en goede ideeën toe voor de komende tijd.

We blijven creatief!

Hoe het leven gaat bepalen wij toch voornamelijk zelf. En in ons huis is creativiteit heel belangrijk. In Suriname zijn de scholen dicht, er is geen huiswerkbegeleiding en de laatste zondagen konden er ook geen mensen meer van buiten naar de kerkdienst komen, omdat we in het weekeind vanaf vrijdagavond tot maandagmorgen vroeg Lock down hebben. Maar wij laten ons niet bepalen door wat niet kan, maar juist door wat wel kan. De meisjes hebben een andere kamerindeling gekregen en voor de kleinste meisjes hebben wij een voormalige jongenskamer opgeschilderd en aangepast. Die ene jongen, die het laatst op deze kamer sliep en die heel creatief was heeft op alle muren van die kamer tekeningen gemaakt en die tekeningen zijn door de grote meisjes opgeschilderd opdat de kleine meisjes een geweldige kamer zouden krijgen. Dit alles met groot succes en het is een fantastische kamer geworden.

Daarnaast ben ik nog steeds druk bezig met de verschillende boeken, die ik uit ga geven, maar deze periode heb ik mij vooral gericht op het boek 'Apart en toch verbonden', een boek voor in en na de Coronatijd. Maar dit boek, dat weliswaar grotendeels door mij geschreven is, heeft ook een kleine bijdrage van onze kinderen. Het is een gezinsboek voor jong en oud en een gebruiksboek en omdat het voor mensen thuis is, leek het mij leuk om de kinderen ook een bijdrage te laten leveren. in het boek staan behalve verhalen, gedichten, meditaties ook gebeden en enkele kinderen hebben ook een gebed geschreven. Daarnaast vond ik het wel leuk om in dit boek ook enkele tekeningen als illustratie te zetten en behalve tekeningen van mijzelf staan er ook tekeningen van enkele kinderen in. Een deel van de opbrengst van het boek zal zijn voor ons kinderproject en daarom leek het mij passend om ook iets van de kinderen in het boek te tonen.

Verder is onze tuinman ook erg actief geweest, want niet alleen heeft hij gezorgd voor verse groenten in de tuin, maar hij heeft ook van alles getimmerd en geschilderd om het huis weer keurig op orde te krijgen en ook onze kerkzaal is weer mooi gewit.

We laten ons niet bepalen door wat niet kan, maar zoeken naar mogelijkheden van wat wel kan. De kinderen zijn zo wie zo heel vaak aan het tekenen en sommigen zijn ook aan het handwerken. en verder zijn sommige meisjes heel kundig in het vlechten van haren, zodat ze elkaar vaak hele mooie originele kapsels geven.

En soms willen enkele meisjes gewoon zorgen voor wat gezelligheid en dan vragen zij of ze pannenkoeken mogen bakken en dat is natuurlijk ook heel goed. Er wordt in huis veel gelachen en gepraat en de sfeer blijft goed. Niet de buitenwereld bepaald ons leven, maar wijzelf en wij proberen er samen iets goeds van te maken. En als we geen kerkdienst kunnen houden met mensen van buiten, dan houden we het met hen die wel in huis zijn en dat is ook goed. het gaat bij een kerkdienst niet om het aantal, maar om de intentie.

Schrijven is een heerlijke bezigheid!

Mijn eerste boek schreef ik toen ik 21 jaar oud was, maar het is nog nooit uitgegeven, ik heb het wel aan mensen laten lezen en het heeft zeker voor sommigen hun leven veranderd en dat is ook iets. Mijn broer Seth heeft mij reeds lang geleden in 1991 gestimuleerd om mijn eerste boek uit te geven en dat ging niet om die roman, maar om mijn kerstbundel. Ik had zelfs al een uitgever via Seth, die wel wat in het boek zag. Maar toen ging deze uitgever opeens bij die uitgeverij weg en toen bleef het boek liggen. Ja, dat is niet helemaal waar, want daarna heb ik nog heel veel kerstverhalen en gedichten en kerstspelen geschreven en mijn veranderde kerstbundel, die de titel heeft 'Vrees niet, vier het leven' is nu klaar. Alleen wacht ik nog even met het uitgeven tot mei of juni, denk ik, want het is nu geen tijd voor een kerstbundel en ik was net te laat voor kerst 2020.

We hebben steeds Lock downs of iets wat erop lijkt sinds maart 2020 en dat heeft mij geholpen om nu eindelijk het vele wat ik heb geschreven te redigeren en daarvan heb ik eigenlijk 5 boeken gemaakt. Dus behalve de kerstbundel nog 4 en een brandnieuw boek, met de titel 'Op zoek naar God, die ieder antwoordt', dat in 2020 is ontstaan. Nu moeten jullie niet denken, dat in die andere boeken alleen maar oude teksten staan, nee, daar staan ook nieuwe teksten in, die ik in 2020 heb geschreven of in dit jaar. Ik blijf aan het schrijven.

En op 12 januari is nu mijn eerste boek gepubliceerd. En weet wel, dat ook in dat boek hele nieuwe teksten staan, maar ook gedichten, die ik al schreef toen ik 12 jaar was. Mijn nieuwe boek heet: 'Licht achter de donkere wolken' en het is een boek over leegte, gemis, maar ook over troost en (over)leven. Dood en leven liggen dicht bij elkaar en over beide gaat mijn boek. En het gaat niet alleen over het verlies van kinderen, kleinkinderen, ouders, broer, zus, grootouders, vrienden, maar ook bij voorbeeld over verlies bij een miskraam, geweld, zelfmoord, genocide, ramp. Zelfs verlies tijdens de pandemie met regels van elkaar niet kunnen zien komt aan de orde. Verder gaat het boek ook over vragen als: 'Waarom?' en 'Waar is God'. Het boek gaat uiteindelijk over leven en het is mijn bedoeling om juist perspectief en hoop te geven. Ik hoop, dat vele het zullen lezen.

Ondertussen blijf ik schrijven. Het is mijn bedoeling om aan het begin van dit jaar nog een paar van deze boeken uit te geven, namelijk 'Zing, speel. spreek en luister', een boek over liturgie en met liturgische teksten voor het hele jaar en 'Apart en toch verbonden', een boek met verhalen, gedichten en gebeden, een boek voor thuis, ook in Lock down tijd.

Ik heb ik dit verslag voor een keer niet veel verteld over min leven hier in Suriname, maar dat gaat natuurlijk gewoon door. We hadden een beetje vreemde kerst en jaarwisseling net als vele mensen in de wereld. Ik kan geen kerkdiensten houden voor veel mensen, want in Suriname is het maximum 10 personen. Dus we moeten alles in kleine kring doen en ik ben niet goed in het op internet zetten van een kerkdienst. Dat moet ik nog leren. Net zoals ik moest leren in verband met het boek om met Wordpress een website te maken over mijzelf en dat is nog een hele worsteling, maar het begin is er: kijk maar op https://www.jolangaaikema.nl Ouder worden betekent nog steeds, dat ik veel moet leren. Wat betreft de kinderen die bij mij wonen, zij helpen mij mee met dat ene leesboek voor thuis: ze hebben gebeden geschreven en maken tekeningen voor dat boek.

Mijn boek 'Licht achter de donkere wolken' is trouwens ook te betellen, namelijk bij boekenbestellen.nl/boek/licht-achter-de-donkere-wolken Ik hoop, dat velen er iets aan zullen hebben of er kracht en inspiratie uit zullen halen.

We hebben het druk

Het schooljaar is begin april alweer begonnen en de kinderen zijn naar school. Alleen vanwege de Corona hebben de kinderen niet elke dag school. Dat is verschillend per kind, De ene heeft les op dinsdag en donderdag, anderen op maandag, woensdag en vrijdag, weer een ander op maandag, dinsdag n woensdag en weer een ander op maandag, woensdag en donderdag. Daarom hebben wij besloten om de huiswerkbegeleiding ook op de ochtend te doen en dan wel op dinsdag, donderdag, vrijdag en zaterdag en dan komen er dus wisselende kinderen. Maar dat is juist goed. Want vanwege de Covid-19 kunnen er niet te veel kinderen tegelijk samen komen. En zo kan het wel. Er komen dus ook kinderen uit de buurt, maar ook die komen afwisselend, omdat ok zij op verschillende dagen les hebben. Maar zo gaat het goed.

Daarnaast ondersteunen we met de stichting ook verschillende jonge mensen bij de kosten van hun studie. En in de Coronatijd kloppen ook regelmatig mensen in nood bij ons aan, die financiële ondersteuning nodig hebben.

Hebben de kinderen het druk met hun schoolwerk, ik maak mij druk met de uitgave van verschillende boeken. In dit jaar hoop ik een paar boeken uit te geven en als het lukt zelfs in november. En ik wil in deze nieuwsbrief iets over deze drie boeken vertellen.

Mijn eerste boek heet :"Licht achter de donkere wolken"., met als ondertitel: 'woorden over verlies, leegte en overleven'. Het is een boek dat te maken heeft met dood en leven, rouwverwerking en dergelijke. In het boek staan niet alleen gedichten, maar ook waar gebeurde gebeurtenissen en vaak gaat het over verlies, maar soms ook over overleven. Het gaat zowel over persoonlijk verlies, als over verlies bij een ramp, een genocide of bij zinloos geweld. Het is een heel gevarieerd boek. Het ISBN nummer van het boek is 9789464064056.

Mijn tweede boek heet "Zing, speel, spreek en luister". De ondertitel van dit boek is: 'liturgische, bezinnende en speelse teksten voor het hele jaar'. Dit boek gaat enerzijds over liturgie en het wezen van de liturgie en verder staan er in het boek heel veel teksten, die gebruik kunnen worden met kerst, Wereldgebedsdag, Moederdag, milieu zondag, scheppingszondag, dierendag, Pasen, Pinksteren. roze zondag, en ga zo maar door. Er staan ook veel ideeën in en gebeden en spelen. Het is een heel uitgebreid boek geworden, met zoveel teksten, dat het meerdere jaren gebruikt kan worden. Het ISBN nummer van dit boek is 9789464064285. Het boek begint overigens bij Advent,

Mijn derde boek heet "Vrees niet, vier het leven!" De ondertitel is "Kerstbundel met verhalen, spelen, liederen, gedichten en ideeën om kerst te vieren'. In dit boek staan niet alleen verhalen, maar ook spelen en liederen en er staan ook stemmenspelen in, die prima in de coronatijd kunnen worden gebruikt als een gewoon kerstspel niet kan. Er staan ook ideeën in voor een kerstviering thuis. Het ISBN nummer van dit boek is 9789464064261.

Als het goed is zijn alle drie boeken te bestellen vanaf begin december 2020 bij Boekenbestellen.nl

Verandering en vernieuwing

Jullie hebben een hele tijd niets van mij gehoord, maar er is wel van alles gebeurd. De laatste maanden waren maanden van afscheid nemen en opnieuw beginnen. De jongens die bij ons woonden hebben alle vier een andere plek gevonden en zij zullen nu een hele andere toekomst tegemoet gaan met veel bekende of juist nieuwe mensen en kinderen. Wij hebben namelijk besloten, dat wij willen omschakelen naar een meisjeshuis. Tot nu toe hadden we een gezinsvervangend tehuis voor jongens en meisjes, maar nu ik ouder wordt wil ik toch de dingen wat overzichtelijker maken en daarom vangen wij voortaan alleen meisjes op in de leeftijd van 9 tot en met 18 jaar. Die beslissing was niet helemaal gemakkelijk, want voor sommige jongens was het moeilijk om een andere plaats te vinden en met sommige kinderen is er dan al een band van jaren en dan is afscheid nemen ook een beetje verdrieting. We hopen, dat het met de vier jongens goed zal gaan en dat ze hun draai zullen vinden in hun oude of juist nieuwe omgeving. Een van de jongens, de oudste is een groot tekentalent en ik ben best benieuwd hoe hij zich daarin zal ontwikkelen in de toekomst. WE houden contact.

Wij gaan ook vol goede moed verder. Ondertussen zijn de scholen weer begonnen, nu met alle nieuwe Covid-19 regels en we hopen, dat die regels goed werken en er in Suriname niet opeens meer besmettingen komen, want het ging juist de laatste tijd redelijk goed met Suriname en er kwamen dagelijks steeds minder besmettingen bij. De kinderen vinden het heerlijk om weer naar school te gaan en al zijn de lessen niet elke dag, ze zijn extra interessant en boeiend omdat de kinderen zolang zijn thuis geweest.

Onze tuinman-timmerman is weer geweest, hij heeft zelfs ruim 10 dagen bij ons gelogeerd. De tuin is helemaal opgeknapt. Er zijn heel wat groentes gezaaid waarvan sommige goed opkomen en groeien en andere weer door de zon verdorren. Verschillende mankementen in het huis zijn verholpen. Een badkamer heeft een heel nieuw plafond gekregen, een kapotte kast is weer gemaakt. Onze tuinman komt weer wekelijks omdat de bussen weer rijden en het is fijn, dat hij ook een klusjesman is.

Ondertussen hebben we nog een paar jonge moeders kunnen blij maken met een naaimachine en daardoor kunnen zij in hun eigen bestaan en dat van hun kinderen voorzien. De jonge moeders naaien dan tassen, mondkapjes, kinderjurkjes, broekjes voor jongens en nog veel meer en zo geven zij hun kansen en geven zij hun kinderen kansen. Een paar andere jonge moeders hebben wij kunnen steunen, door hun te helpen een studie te bekostigen, zodat zij toch naast het moederschap zich kunnen ontwikkelen en straks dankzij een opleiding zelf beter voor hun kinderen kunnen zorgen. En daar zijn zij o zo blij mee.

En verder ben ik druk bezig geweest met schrijven. Ik hoop de komende maanden een paar boeken te publiceren, die ik heb afgerond. Het zijn heel verschillende boeken met heel verschillende onderwerpen. Jullie horen het wel van mij als de boeken worden gepubliceerd en te bestellen zijn. De laatste stap het uitgeven vind ik nog het moeilijkste, omdat ik zelf publiceer en zelf moet ontdekken hoe dat allemaal gaat. Maar ik hoop, dat het binnenkort gaat lukken.