Jullie hebben een hele tijd niets van mij gehoord, maar er is wel van alles gebeurd. De laatste maanden waren maanden van afscheid nemen en opnieuw beginnen. De jongens die bij ons woonden hebben alle vier een andere plek gevonden en zij zullen nu een hele andere toekomst tegemoet gaan met veel bekende of juist nieuwe mensen en kinderen. Wij hebben namelijk besloten, dat wij willen omschakelen naar een meisjeshuis. Tot nu toe hadden we een gezinsvervangend tehuis voor jongens en meisjes, maar nu ik ouder wordt wil ik toch de dingen wat overzichtelijker maken en daarom vangen wij voortaan alleen meisjes op in de leeftijd van 9 tot en met 18 jaar. Die beslissing was niet helemaal gemakkelijk, want voor sommige jongens was het moeilijk om een andere plaats te vinden en met sommige kinderen is er dan al een band van jaren en dan is afscheid nemen ook een beetje verdrieting. We hopen, dat het met de vier jongens goed zal gaan en dat ze hun draai zullen vinden in hun oude of juist nieuwe omgeving. Een van de jongens, de oudste is een groot tekentalent en ik ben best benieuwd hoe hij zich daarin zal ontwikkelen in de toekomst. WE houden contact.

Wij gaan ook vol goede moed verder. Ondertussen zijn de scholen weer begonnen, nu met alle nieuwe Covid-19 regels en we hopen, dat die regels goed werken en er in Suriname niet opeens meer besmettingen komen, want het ging juist de laatste tijd redelijk goed met Suriname en er kwamen dagelijks steeds minder besmettingen bij. De kinderen vinden het heerlijk om weer naar school te gaan en al zijn de lessen niet elke dag, ze zijn extra interessant en boeiend omdat de kinderen zolang zijn thuis geweest.

Onze tuinman-timmerman is weer geweest, hij heeft zelfs ruim 10 dagen bij ons gelogeerd. De tuin is helemaal opgeknapt. Er zijn heel wat groentes gezaaid waarvan sommige goed opkomen en groeien en andere weer door de zon verdorren. Verschillende mankementen in het huis zijn verholpen. Een badkamer heeft een heel nieuw plafond gekregen, een kapotte kast is weer gemaakt. Onze tuinman komt weer wekelijks omdat de bussen weer rijden en het is fijn, dat hij ook een klusjesman is.

Ondertussen hebben we nog een paar jonge moeders kunnen blij maken met een naaimachine en daardoor kunnen zij in hun eigen bestaan en dat van hun kinderen voorzien. De jonge moeders naaien dan tassen, mondkapjes, kinderjurkjes, broekjes voor jongens en nog veel meer en zo geven zij hun kansen en geven zij hun kinderen kansen. Een paar andere jonge moeders hebben wij kunnen steunen, door hun te helpen een studie te bekostigen, zodat zij toch naast het moederschap zich kunnen ontwikkelen en straks dankzij een opleiding zelf beter voor hun kinderen kunnen zorgen. En daar zijn zij o zo blij mee.

En verder ben ik druk bezig geweest met schrijven. Ik hoop de komende maanden een paar boeken te publiceren, die ik heb afgerond. Het zijn heel verschillende boeken met heel verschillende onderwerpen. Jullie horen het wel van mij als de boeken worden gepubliceerd en te bestellen zijn. De laatste stap het uitgeven vind ik nog het moeilijkste, omdat ik zelf publiceer en zelf moet ontdekken hoe dat allemaal gaat. Maar ik hoop, dat het binnenkort gaat lukken.