We leven in een hele veranderde wereld. Hadden we de eerste twee weken van maart nog gewoon huiswerkbegeleiding elke middag van 2 tot 6 uur en werd er op zaterdag druk met naaimachines gewerkt, omdat jongen vrouwen en meisjes tassen naaiden of een leuke rugzak of korte broek, nu zijn al weer vanaf half maart al die activiteiten gestopt, omdat het coronavirus ook intrede heeft gedaan in Suriname met als gevolg een aantal strenge wetten. Vanaf maandag 16 maart zijn de scholen gesloten en ook de huiswerkbegeleiding is gestopt.

Bovendien hoef ik ook geen colleges te geven aan het Theologisch Seminarie. En hier in Suriname is het nog niet zo, dat de colleges dan digitaal doorgaan. Wel heb ik een aantal studenten, die ik begeleid bij het maken van hun eindscriptie en dat kan nog wel enigszins doorgaan, omdat dat ook per email kan gebeuren en per telefoon.

De knip-en naai-lessen zijn tot nader orde gestopt, maar hier in huis is nog veel activiteit, omdat hier 10 kinderen inwonen en met hen proberen wij er iets goeds van te maken. Dat betekent, dat ik aan de meisjes haken heb geleerd en sommige hebben al hele leuke hoedjes of tasjes gemaakt. De jongens en ook sommige meisjes hebben bovendien leren schaken. Ze zijn nog beginners, maar hebben daar wel plezier in.

Van collega's lees ik op Facebook, dat zij digitale kerkdiensten houden, maar zo gaat het niet bij ons, want met de 10 kinderen die er zijn kunnen we nog steeds een bescheiden dienst houden met veel gebed voor de slachtoffers van het virus.

Verder doen we heel wat activiteiten en de kinderen zijn ook vaak buiten, want we hebben een grote tuin met veel fruitbomen. We zijn vooral bezig met ons grote gezin en ontvangen geen mensen van buiten, maar dan is er nog genoeg te doen.

In de tijd voordat het virus kwam hebben we een aantal dozen uit Nederland ontvangen en daar zaten o.a. ook veel baby- en kinder- kleren in, die te klein waren voor onze kinderen. Daarom hebben wij afgelopen zondag voor 8 jonge gezinnen pakketje gemaakt, of eigenlijk waren het tamelijk grote pakketten en daarmee hebben we een aantal moeders en aanstaande moeders blij gemaakt. Al moeten wij het contact met de buitenwereld beperken, een pakket of ondersteuning geven kan wel en daar is best behoefte aan.

En natuurlijk doen we ook hele gezellige dingen zoals pannenkoeken bakken, zo maken we er soms een feestje van. Ons werk gaat door en er is nog genoeg te doen. We zijn hier niet zomaar, we hebben duidelijk een taak en we proberen er het beste van te maken.